Η φίλη αναγνώστρια του mymoschato.gr, Μέξη Βιβή, γράφει για την γατούλα στον ΗΣΑΠ του Μοσχάτου.
Θυμάμαι το Μοσχάτο μου, όταν ακόμα δεν υπήρχε αυτοκινητόδρομος επάνω από τον Κηφισό ποταμό.
Και αραζαμε στα πεζούλια του ποταμού που ήδη από τότε εζεχνε, αλλά ήμασταν παιδιά και λιγοστή σημασία είχε το τί κολυμπούσε στο ποτάμι του Μοσχατου μας.
Θυμάμαι την Μακρυγιαννη που ήταν περατζάδα και ανέβαινες στην πλατεία της εκκλησίας και μετά περα ως την Δημαρχείου. Αναψυκτήριο και άραγμα και φλερτ και παιχνίδια και αθωότητα.
Έμαθα ν αγαπώ την πόλη αυτή,καθε στενο της και καθε πλατεία της. Μεγάλη και μικρή.
Από την ποσειδωνος έφευγες για παραλιακη,Γλυφάδα και Πειραιά και από τον ηλεκτρικό ανεβαίναμε Αθήνα και Μοναστηράκι και βόλτες στο Θησείο.
Αλλά αυτή δεν είναι μια ιστορία για το Μοσχατο της εφηβείας μας.
Αυτή είναι μια ιστορία για γάτες.
Για γατες και ανθρώπους και για το Μοσχατο μας.
Κάθε μέρα για να πάρω το τρένο,περπαταω στο πάρκο που είναι παραπλεύρως των γραμμών του ηλεκτρικού .
Από την Κωνσταντινουπόλεως και ως τον σταθμο.
Υπέροχο το παρκο μας! Μια ανάσα πρασίνου μέσα στο αστικό τοπίο.
Στον σταθμο λοιπόν προς Αθήνα,κάθε πρωί με περιμένει σαν να έχουμε ραντεβού ,μια ψιψίνα όμορφη.
Τρίχρωμη και κοινωνικοτατη!
Κάθε πρωί λοιπόν έχουμε τα «καλημερα» μας και τις «αγάπες» μας.
Της αρέσει να αράζει τον χειμωνα επάνω στα εκδοτικά μηχανήματα για τα εισητηρια -ίσως επειδή είναιζεστά…Εξυπνο γατάκι!
Τα καλοκαίρια ξάπλα μέσα στον σταθμο ,χαζεύει τον κόσμο που περνάει , κοιμάται βαθειά και απόλυτα ήρεμα γιατί κανένας δεν την πειράζει.
Η γατούλα του σταθμού νιώθει ασφαλής στον ηλεκτρικό σταθμο μας. Κανένας δεν θα την κλωτσήσει, κανένας δεν θα την μαλώσει.
Ανασκελα με την κοιλιά εκτεθειμένη ,ρίχνει ύπνους τρικούβερτους!
Και εκεί θέλω να σταθώ με αυτή την ιστορία , οι άνθρωποι μας αγαπάνε τα ζώα, οι άνθρωποι μας τα έχουν στειρωσει, τα ταΐζουν κάθε μέρα στις ταιστρες που έβαλε ο Δήμος μας.
Αλλάζουν το νεράκι τους και τους έχουν φτιάξει σπιτάκια για τον χειμωνα.
Όχι όλοι ,αλλά πολλοί πλέον.
Η γλυκύτατη κυρια Ελένη,που εργάζεται ως υπάλληλος καθαριότητας στον σταθμο μας, πολύ προσεγμένα και συμμαζεμένα,κάθε μέρα, τους βάζει ξηρά τροφή που αγοράζει με δικά της χρήματα, σε γωνιές που έπειτα καθαριζει σχολαστικα.
Κυρια Ελένη είστε θησαυρός !!!
Είναι το παλικάρι που έχει το πετ σοπ κοντά στον σταθμό και κάθε πρωί φέρνει κονσερβουλες με πατεδακι από το μαγαζί του, ταΐζει όλα τα αδεσποτακια στο πάρκο στο πλάι της εισόδου του σταθμού μας.
Είναι η περαστικη κοπέλα που στέκεται και χαϊδεύει την ψιψίνα με αγαπη.
Το Μοσχατο μας, δείχνει αγαπη στα αδεσποτακια του.
Και η συμπεριφορά μας στα ζώα δείχνει ενσυναισθηση και εξέλιξη.
Κόντρα σε κάθε σημείο των καιρών ,κόντρα στα τέρατα που ακούμε κάθε μέρα, η Σίσι του σταθμού χαρίζει χάδια και αγάπη στους περαστικούς που κοντοστέκονται να την χαζέψουν.
Ας πάρουμε παράδειγμα από τα ζώα και ας γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι!
.jpg)
