Το 16ο Διαδημοτικό Φεστιβάλ Θεάτρου έρχεται στο Μοσχάτο (πρόγραμμα)!

16ο Διαδημοτικό Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμων της Αττικής στον Δήμο μας. Συμμετέχουν οι Δήμοι (Μοσχάτου – Ταύρου, Αγ. Παρασκευής, Αγ. Δημητρίου, Διονύσου και Νίκαιας Ρέντη)

Μέτα την μεγάλη επιτυχία στον Ταύρο, οι θεατρικές παραστάσεις του Διαδημοτικού Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου ξεκινούν από τη Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2023 και στο Πολιτιστικό Κέντρο «Θεόδωρος Αγγελόπουλος», (Κων/πόλεως & Σολωμού), στο Μοσχάτο!

Το θεατρικό εργαστήρι του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Μοσχάτου-Ταύρου, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Παναγιώτη Ναρλή, συμμετέχει με δύο θεατρικές παραγωγές, «Το ζαφείρι του Κασμίρ», του Γ.Καλατζόπουλου και «Μία χώρα, δύο αιώνες μετά» του Α.Φλουράκη.

Δήμος Μοσχάτου Ταύρου / Δημοτική Ενότητα Μοσχάτου

Πολιτιστικό Κέντρο «Θεόδωρος Αγγελόπουλος», (Κων/πόλεως & Σολωμού, Μοσχάτο)

Ώρα έναρξης παραστάσεων : 8.15 μ. μ. – Είσοδος Ελεύθερη

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

14/9/23 – Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Νίκαιας Ρέντη, (Μ. Ρέππας – Θ. Παπαθανασίου),

                    «Τα μωρά τα φέρνει ο Πελαργός»

16/9/23 – Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Μοσχάτου Ταύρου, (Γ. Καλατζόπουλος),

              «Το ζαφείρι του Κασμίρ»

17/9/23 – Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Μοσχάτου Ταύρου, (Γ. Καλατζόπουλος),

              «Το ζαφείρι του Κασμίρ»

18/9/23 – Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Νίκαιας Ρέντη, (Γ. Τσίρος), «Τα μάτια τέσσερα»,

19/9/23 – Θεατρική ομάδα Δήμου Διονύσου, «Happy Birthday»

20/9/23 –  Oμάδα θεάτρου Δήμου Αγ. Παρασκευής,  (Ε. Ακρίτα),

              «Η δίαιτα του αστροναύτη»                        

21/9/23 – Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Αγίου Δημητρίου, (Μπ. Μπρέχτ), «Η όπερα

                   της πεντάρας»

23/9/23 – Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Μοσχάτου Ταύρου, (Α. Φλουράκης),

                    «Μία χώρα, δύο αιώνες μετά»

24/9/23 – Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Μοσχάτου Ταύρου, (Α. Φλουράκης),

                    «Μία χώρα, δύο αιώνες μετά»

ΟΙ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΜΟΣΧΑΤΟΥ-ΤΑΥΡΟΥ

Το ζαφείρι του Κασμίρ

Ο Κωνσταντίνος αγαπάει τη Ζωή και περνάει υπέροχα μαζί της. Αλλά και η Ζωή είναι πολύ ευτυχισμένη με τον Κωνσταντίνο και όλα θα ήταν μια χαρά, αν δεν υπήρχε το Ζαφείρι του Κασμίρ.
Ο Πέτρος είναι ο καλύτερος φίλος του Κωνσταντίνου και της Ζωής, οι οποίοι είναι επίσης πολύ δεμένοι μαζί του. Οι τρεις φίλοι χαίρονται το σήμερα, ζουν την κάθε τους στιγμή με χιούμορ και ανεμελιά και τίποτα δεν θα σκίαζε τις σχέσεις τους, αν δεν υπήρχε το Ζαφείρι του Κασμίρ.
Ο Αλέξανδρος είναι τρελά ερωτευμένος με τον Πέτρο, που κι αυτός δεν κάνει βήμα χωρίς τον Αλέξανδρο, θα αποτελούσαν δηλαδή το ιδανικό ομόφυλο ζευγάρι, αν δεν υπήρχε το Ζαφείρι του Κασμίρ.
Ο Κώστας, ο παππούς του Κωνσταντίνου, αγαπάει όλο τον κόσμο κι ας μην είναι όπως ακριβώς τον ονειρεύτηκε. Βλέπετε, ο παππούς του Κωνσταντίνου είναι ο μόνος που ΞΕΡΕΙ τι είναι το Ζαφείρι του Κασμίρ…  

Μία χώρα, δύο αιώνες μετά

Ποιος σχεδίασε την Ελληνική σημαία; Γιατί κρυβόταν ο Κάλβος; Ποιοι είναι οι ήρωες του 1821 και ποιοι του 2021; Γιατί δεν ζωγράφισε τη «Σφαγή της Χίου» Έλληνας ζωγράφος; Τι έκαναν οι Έλληνες για να μην πάρουν τα παιδιά τους στο παιδομάζωμα; Εκτός από την Μπουμπουλίνα και τη Μαντώ, υπήρχαν άλλες επαναστάτριες; Τι γλώσσες μιλούσαν οι Έλληνες τότε και τι τώρα; Τι έχει γίνει τα τελευταία διακόσια χρόνια σε αυτή τη χώρα; 
To «Μία Χώρα Δύο Αιώνες Μετά» διαπραγματεύεται με χιούμορ το πώς οι σημερινοί Έλληνες διαχειρίζονται τη νεότερη ιστορία τους, αλλά και για το πώς τη δημιουργούν. Προσπαθεί να καταλάβει τι έχει παγιωθεί για να διαμορφώσει τις συνειδήσεις του μέλλοντος. Εδώ η αφορμή μοιάζει να μετατίθεται από την κρίση της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα στη γιορτή των 200 ετών από τον αγώνα της ανεξαρτησίας.

Το δράμα γεννήθηκε στην Ελλάδα μέσα από το λατρευτικό τραγούδι για τον Διόνυσο, το θεό της μεταμορφωτικής δύναμης του παιχνιδιού και της έκστασης, της κατάστασης εκείνης όπου ο άνθρωπος βγαίνει από τον εαυτό του για να επικοινωνήσει με το υπερβατικό. Ομάδες ανθρώπων τραγουδούν για το θείο και ξαφνικά ένας, απομακρύνεται από το σύνολο, στέκεται απέναντι από την ομάδα κι αρχίζει να συνδιαλέγεται μαζί της. Και κάπως έτσι γεννιέται ο θεατρικός διάλογος και το θέατρο γίνεται η κατεξοχήν τέχνη που επίκεντρό της είναι η κατανόηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Η συζήτηση γύρω από την ανθρώπινη δράση και τις συνέπειές της.

Εξακολουθούμε να την χρειαζόμαστε αυτήν τη συζήτηση;

Σε μια εποχή που οι συνέπειες της ανθρώπινης δράσης γίνονται όλο και πιο εφιαλτικές- από την κλιματική αλλαγή και την πανδημία, μέχρι τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις επικεφαλίδες βίας στις ηλεκτρονικές σελίδες του διαδικτύου- πώς γίνεται η απάντηση να είναι διαφορετική από ένα σαφέστατο ναι; Σίγουρα το θέατρο δεν θα αλλάξει τον κόσμο, δεν είναι αυτός ο ρόλος του άλλωστε. Ο ρόλος του είναι να στήνει έναν καθρέφτη απέναντί μας, έτσι ώστε να παρατηρούμε καλύτερα τον εαυτό μας, να βλέπουμε τα λάθη μας και να συνειδητοποιούμε πως οι άνθρωποι σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, στη βάση μας , στην ουσία μας, είμαστε ίδιοι κι έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο για να επιβιώσουμε.

Για 16^η συνεχόμενη χρονιά, οι εθελοντές των δημοτικών ερασιτεχνικών θεατρικών σχημάτων, συναντήθηκαν στις ομάδες τους, συζήτησαν, προβληματίστηκαν, ονειρεύτηκαν, δημιούργησαν και καταθέτουν τη δική τους απάντηση για την αξία της τέχνης στη ζωή μας.

Με την ευχή να συμμερίζεστε την αγάπη μας για το θέατρο, σας καλωσορίζουμε και φέτος στην παρέα μας.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ